Terapia blizny

Przerwanie ciągłości skóry oraz tkanek głębokich, w wyniku zabiegu chirurgicznego czy urazu, wiąże się z powstaniem blizny. Powstała tkanka bliznowata (zewnętrzna warstwa blizny) wydaje się niegroźną strukturą, ale w większości przypadków dochodzi do uszkodzenia tkanek wewnętrznych, gdzie również wytwarza się blizna i wpływa na inne struktury. Chaotyczne i nieregularne powstawanie tkanki bliznowatej często prowadzi do wplątania się innych struktur zranionego miejsca we włókna blizny, co może zaburzyć prawidłowe funkcjonowanie tkanki mięśniowo-powięziowej. A rodzaj oraz rozległość powikłań zależy od procesu gojenia, wielkości blizny oraz jej lokalizacji.

Powikłania po bliźnie mogą powodować:

  • zaburzenia czucia,
  •  ograniczenia ruchomości w stawach z powodu braku odpowiedniego ślizgu tkanek,
  • ból charakteryzujący się ostrym ciągnięciem,
  • przenoszeniem obciążeń na inne struktury powodując dolegliwości bólowe,
  • zaburzeniem postawy ciała oraz wzorców ruchowych.

Blizna

Terapię blizn powinno rozpocząć jak najwcześniej po wygojeniu się rany (ok. 3-4 tygodnie), aby uniknąć możliwych powikłań. Należy pamiętać, że faza zapalna i proliferacyjna w procesie gojenia się blizn u każdego człowieka może się różnić, dlatego na początku spotkania fizjoterapeuta oceni możliwość wykonania zabiegu. Terapia polega na zastosowaniu odpowiednio dobranych metod, takich jak terapia manualna, pinoterapia, suche igłowanie czy kinesiotaping, które mają na celu likwidację napięć, zrostów, uelastycznienie tkanki bliznowatej oraz przywrócenie prawidłowego ukrwienia i unerwienia okolicy blizny.